Palenie tytoniu jest udowodnioną przyczyną wielu nowotworów i odpowiada za około 1/3 ogółu zgonów nowotworowych. O ile niekorzystne skutki używania tytoniu są dobrze znane, nie docenia się szkód wynikających z kontynuacji palenia po rozpoznaniu nowotworu. Palenie tytoniu przez chorych na nowotwory w trakcie leczenia onkologicznego i po jego zakończeniu znacząco pogarsza wyniki leczenia, zwiększa ogólne ryzyko zgonu, ryzyko zgonu związane z nowotworem i ryzyko wtórnych nowotworów, znacząco nasila toksyczność leczenia i istotnie zwiększa jego koszty. Mimo wielu korzystnych skutków zaprzestania palenia tytoniu po rozpoznaniu nowotworu, większość chorych kontynuuje swój nałóg. Niestety pracownicy medyczni nie zawsze czynnie pomagają chorym w rzuceniu palenia. Ankieta przeprowadzona wśród członków IASLC wskazuje, że większość pracowników medycznych zdaje sobie sprawę z negatywnych skutków palenia tytoniu – około 90% z nich pyta chorych o ten nałóg i 80% zaleca im wyjście z niego. Równocześnie jednak tylko nieliczni oferują chorym bezpośrednią pomoc w tym zakresie. Istnieje zatem bezsprzeczna i niezaspokojona potrzeba rozwiązania tego problemu. Zachorowanie na nowotwór jest dla każdego człowieka „chwilą nauki”, a także najlepszą okazją do omówienia z lekarzem swojego uzależnienia i wspólnego podjęcia decyzji o uwolnieniu się od niego. Zwrócenie większej uwagi na zaprzestanie palenia w momencie rozpoznania nowotworu i aktywna interwencja mogą zmotywować pacjentów do podjęcia tego wysiłku.
Uznając krytyczne znaczenie tego problemu, IASLC zaleca wdrożenie następujących działań:
• Wszyscy chorzy na nowotwór powinni być poddani ocenie pod kątem palenia tytoniu i otrzymać informację na temat korzyści z zaprzestania palenia.
• Pomoc w wyjściu z uzależnienia od tytoniu powinna być integralną i rutynową częścią wielodyscyplinarnej opieki nad chorym i jego rodziną.
• Edukacyjne programy w dziedzinie onkologii powinny zawierać praktyczne szkolenie w zakresie interwencji antytytoniowej, naukę empatycznej komunikacji z chorym na temat uzależnienia od tytoniu i możliwości wyjścia z nałogu, a także dostarczenie wiedzy na temat dostępnych, opartych na dowodach naukowych metod leczenia choroby tytoniowej.
• Porady dotyczące wyjścia z nałogu palenia tytoniu oraz leczenie uzależnienia od tytoniu powinny być bezpłatne.
• Od wszystkich chorych uczestniczących w prospektywnych badaniach klinicznych należy uzyskać informację na temat nałogu palenia tytoniu przed włączeniem do badania i w trakcie jego trwania.
• W projektowaniu badań klinicznych należy uwzględnić możliwość zastosowania najbardziej skutecznych metod interwencji antytytoniowej.
